Dag 26. Terug naar huis en naschrift

En dan is het weer zo ver. Tijd om naar huis te gaan. Om half twaalf exact komt onze door het hotel geregelde taxi voorrijden. Het is een Dacia, redelijk nieuw voor Afrikaanse begrippen en, ook belangrijk. We passen er met z'n allen in.

We worden uitgezwaaid door de hoteleigenaar en medewerker, erg leuke lui en dan gaan we binnen 5 minuten naar het vliegveld. We kunnen meteen onze bagage inchecken en door de douane en handbagage controle en dan zijn we om kwart over twaalf klaar voor vertrek.
We vliegen met TAP, een Portugese maatschappij. Om 5 over twee staan we bij de startbaan en gaan de lucht in. Als we net zitten komt een van de stewardessen naar ons toe en zegt dat we (Johan en ik) precies op de smalste rij, nr 7 zitten, van het hele vliegtuig en dat ze er alles aan zal doen om ons naar een andere rij te krijgen. En dat gebeurt inderdaad. Om kwart voor drie zitten we aan het ontbijt.

Ik denk dat ik daarna meteen als een blok in slaap ben gevallen, want ik wordt wakker als er omgeroepen wordt dat we gaan landen in Lissabon. In Lissabon weer met de bus naar de hal en door de paspoort controle, want we komen nu de Schengenzone in. We kunnen door de biometrische paspoortcontrole. Dit werkt geheel geautomatiseerd. Eerst wordt je paspoort gescand en daarna wordt je gezicht vergeleken met de foto in je paspoort. En het werkt, zelfs bij Chris die gekke bekken staat te trekken. Even in de wachtruimte bij de volgende gate en we kunnen weer de bus in naar het volgende vliegtuig.

Uiteindelijk vertrekken we een half uur later dan gepland. We komen echter iets later dan de geplande tijd aan, om tien over elf. We lopen naar de bagageband en dan zien we onze directe familieleden en vriendinnen al staan. Trudy, Ester, Nicoline, Henrieke en Kornelis. Zarah en Dano reageren geweldig enthousiast als ze ons weer zien en de anderen ook natuurlijk.
Nadat we onze bagage van de band hebben geplukt gaan we naar buiten en staat de hele familie met spandoek en ballonnen ons op te wachten. Een geweldig onthaal.

We drinken samen nog wat en dan is het echt afscheid nemen geblazen. Als eerste weer van Chris en Nicoline.

Met z'n alleen de trein in, ook al een feest op zich. Als in Lelystad een nieuwe conducteur instapt zegt hij. Ik ben net ingestapt en toen ik langs de trein liep, zag ik allemaal ballonnen, het lijkt wel Hello, goodbye. Fijn dat jullie weer in Nederland zijn en allemaal welkom thuis.
Toen we in Zwolle stopten, zei hij nog een keer en welkom thuis. Erg leuk.
Harmannus staat op het station om mij op te halen, want Trudy moet meteen door naar het werk. En dan opnieuw afscheid nemen, nu van elkaar, want ieder gaat hier zijns weegs
En zo waren we allemaal om half drie gezond en wel weer thuis.

Naschrift.
Van Amsterdam naar Dakar, een vader met drie van zijn zonen. Wat een geweldige belevenis.
Is het geworden wat ik verwacht had ? Dat is moeilijk te zeggen, want wat verwacht je er van.
Wat absoluut wel duidelijk is, het was een geweldige ervaring, die ik absoluut noet had willen missen. Fantastisch om dit zo samen te kunnen en mogen doen. Als Zwolsche Zweden. Twee teams, maar toch 1 team.

Wat hebben we genoten van alle dingen die we gedaan hebben, die we gezien hebben en die we meegemaakt hebben. Wat hebben we genoten van de mensen met wie we samen gereisd hebben. Allemaal heel verschillende mensen. Leuk om te zien en ervaren, hoe zich groepen vormen met mensen, die gaan samen rijden. Maar ook hoe de contacten met anderen blijven. Natuurlijk kun je niet met iedereen contact hebben.

Fantastische ervaringen, waarbij je door hete vuren gaat, als bijvoorbeeld de auto kapot gaat. Ook fantastisch om te zien hoe het dan weer op zijn pootjes terecht komt, doordat mensen gewoon bereid zijn om te helpen en dan ook direct aan de slag te gaan. Fijn om te kunnen improviseren en dan zelf een hotel te zoeken en de volgende dag weer verder te gaan voor de zwaarste bergetappe tot nu toe in mijn leven. Ook dat samen kunnen overwinnen geeft een geweldig gevoel. Als was het af en toe even moeilijk. We kwamen er door.

Deze reis heeft ons veel gebracht en zal nog lang in onze herinnering blijven. Bedankt jongens voor de fijne tijd die we samen mochten beleven. We hebben elkaar nog weer beter leren kennen en ook veel van elkaar en anderen kunnen leren.

Bedankt Trudy, Ester, Nicoline en Henrieke dat jullie ons dit gegund hebben. Het zal lang niet altijd gemakkelijk geweest zijn, maar ook jullie hebben je er door geslagen.
Bedankt sponsoren, die ons zakelijk hebt ondersteund en de reis technisch en financieel mogelijk hebben gemaakt.

Bedankt donoren voor de bijdragen die jullie hebt overgemaakt voor het goede doel. Ik ga binnenkort de boekhouding doen en dan maken we wel bekend hoeveel we kunnen overmaken naar de stichting Handtohand.

Bedankt Volvo's. Jullie waren fantastisch. Jullie sleepten ons overal door heen, zodat we soms als een van de weinigen door het zand konden scheuren, zonder vast te komen zitten.
We hebben met pijn in ons hart afscheid genomen.

Dank aan onze medereizigers, die een groot aandeel gehad hebben in het plezier dat we samen mochten hebben. En bedankt voor die slechts enkele keren dat we gesleept of geduwd moesten worden.

Dank aan de organisatoren voor het organiseren van de reis en voor de ondersteuning met name bij de grensovergangen.
Ook de kopers van onze auto's bedankt voor het kopen, zodat er geld opgebracht kon worden voor het goede doel. 

Dank aan alle lezers van de blog en op onze Facebook pagina, voor de fijne reacties. Uiteindelijk heb ik hem ook voor ons zelf geschreven, zodat we zelf op een rijtje kunnen blijven houden wat we allemaal hebben meegemaakt. Op een reis als deze raak je alle gevoel van tijd kwijt, leef je in een eigen werkelijkheid en ben je al gauw kwijt wat je de vorige week hebt gedaan.
Eigenlijk is het heel onwezenlijk dat we maar een dikke drie en halve week zijn weggeweest. De dingen die we allemaal gedaan hebben en meegemaakt zouden eigenlijk veel beter in een paar maanden passen. 
Ik ben blij dat jullie er van genoten hebben.

Bovenal ook dank aan God die ons heeft bewaard, elke dag maar weer, ook in soms hachelijke situaties. We hebben best spannende situaties meegemaakt, maar mochten behouden weer thuis komen.

Hiermee sluit ik de blog van ons Amsterdam-Dakar avontuur af.

(Pa) Piet