Dag 24. Van Banjul, terug naar Dakar

Vandaag gaan we terug naar Dakar. In een onbewaakt moment hebben we besloten om vanuit Dakar terug te vliegen. Naarmate de dag vrijdag toen we van Banjul naar Dakar reden, werden de twijfels of dat handig was groter. Maar gedane zaken nemen geen keer en de vlucht vanuit Dakar was een voordelige vlucht.

We hadden geregeld via een contact dat Mark al had, dat we in een taxi naar Dakar konden. We moesten wel veel aanbetalen, maar we wisten in welk restaurant de contactpersoon werkte dus een en ander was te traceren.

Eerst nog even lekker ontbeten en afscheid van de anderen, voor zover ze nog niet weg waren, genomen. Een aantal van hen zullen we zeker nog terugzien. Je hebt toch best lang met elkaar opgetrokken.

Om negen uur hadden we afgesproken en niet lang daarna kwam een contactpersoon om te vertellen dat de auto's onderweg waren. Mark had voor een aantal mensen ook een trip afgesproken met dezelfde contactpersoon.
Er kwamen verschillende auto's het terrein oprijden, maar steeds was onze taxi er niet bij. Tot om kwart voor tien een auto kwam aanrijden met de contactpersoon erbij in.
Het was een Peugeot 205. Ik had voor de gein al gezegd dat we in een FIAT Panda zouden gaan, maar dit was wel erg komisch. De contactpersoon stapte uit en zei; zo dit is jullie auto, die je naar Dakar gaat brengen.

Chris gaf Mo, de contactpersoon, er meteen geweldig van langs. We hadden hem verteld dat we 4 lange mensen waren met flink wat bagage. Hij had mij en Chris ook getroffen. Dit ging nooit passen, Zijn verhaal: Dit was de enige auto die hij voor het afgesproken bedrag kon krijgen. 
Het werd een ware volksoploop voor het hotel, want ook de anderen stonden te wachten. We gaven meteen aan dat we hoe dan ook niet met deze auto gingen en dat we direct ons geld terug wilden.
Maar het geld was al besteed aan benzine.. .. werd er gezegd. Geen enkel excuus. De chauffeur trof geen blaam, maar hij had twee derde van het voorschot gehad wat wij betaald hadden.

Chris voerde een act op dat hij de toeristenpolitie ging bellen en IJsbrand had de sleutel al uit de auto gepakt. Mo had wel in de gaten dat hij geen kans had en gaf de chauffeur opdracht zijn aandeel terug te betalen. Met veel gemopper ging de chauffeur akkoord en kreeg de sleutels terug.

Toen Mo Nog. Hij deed eerst of hij geen geld meer had, maar we hadden all gezien dat hij nog Dalashi's had. Hij kwam tot 1500. We moesten 2000 hebben. Hij zei dat de chauffeur weg was om de andere 500 op te halen. Dat geloofden we natuurlijk niet en we dwongen hem zijn tas open te maken
Daar kwam nog 450 uit, maar we wilden alles terug. Toen heeft een van de omstanders hem nog 50 geleend en hadden we ons geld terug.

Daar stonden we dan, een uur later, zonder oplossing. IJsbrand ging voor bij de poort met taxi chauffeurs overleggen over de mogelijkheden. Hij had gisteren ook al met ze gesproken. De een zijn auto is niet betrouwbaar genoeg om naar Dakar te rijden, de ander moet eerst olieverversen ...... Schiet niet op.

Een van de toeschouwer zegt; ik zou jullie graag naar Dakar brengen maar ik heb niet voldoende rijervaring. En van de taxichauffeurs wil ons wl naar de Ferry brengen voor 1000 Dalashy, ongeveer 20 Euro. Ik vraag de toeschouwer wat hij wil hebben. Hij vraagt wat ik er voor over heb. Hij kijkt wat zuinig als ik zeg 500 en we komen uit op 600. Hij heeft een mooie grote auto.
We lopen de poort uit naar zijn auto. Er ontstaat een discussie met de taxichauffeurs die denken dat hij kwam om een vrachtje mee te pikken. Hij legt uit dat hij kwam om iemand van een van de Amsterdam Dakar teams te ontmoeten en dat hij nu een paar vrienden wegbrengt.

Als we bij de Ferry komen, vaart deze net weg en we proberen om met een longtailboot naar de overkant te gaan. Dat zijn kleine boten, die op zich wat sneller zijn. Probleem is alleen dat je ze voor 20 Euro kunt afhuren en anders moet je wachten tot ze vol zijn.
De prijs is het zelfde, maar als je droog wilt instappen dan moet je extra betalen. Ze liggen namelijk net voor het strand.

De normale Ferry kost 2,50 Euro voor ons vieren, dus we lopen door de smalle steegjes terug naar de Ferry, die al vrij snel nadat we opstappen, wegvaart. Drie kwartier later zijn we aan de overkant in Barra.
Toen we naar de kleine boten liepen, liep er al iemand mee, die zee behulpzaam was en zei bij het hotel te werken. Hij was met de Duitse ploeg aan het vissen geweest. Hij wilde perse mijn tas dragen, de boot op. Vond ik op zich niet zo erg want ik was de enige die geen rugzak maar een gewone tas had.
Hij zou met ons meelopen en een taxi regelen voor een goede prijs die ons naar de grens zou kunnen brengen. Chris had iemand die het voor 1.000 wilde doen. Hij regelde er een voor 400. We zaten goed en wel toen de chauffeur aangaf dat het te weinig was, dat hij zich vergist had en dat vergissen menselijk is enz.

Hij wilde voor 650 totaal wel doorrijden naar de plek in Senegal waar we een taxi konden regel. OK dan maar. Bij het eerste het beste tankstation moesten we tanken. Ik denk dat hij bij elk ritje ging tanken. Of de passagier even de benzine (300) wilde betalen, in mindering te brengen op het totaalbedrag. Het was een ontzettende rammelbak, die ik denk niet harder kon dan zo'n 40 km/uur. Om de motor uit te zetten had hij een touwtje waar hij aan trok.  Maar we kwamen er.
Eerst bij de Gambiaanse politiepost langs om uit te schrijven. Rechts van de gevangenis werden we in het boek geschreven, links van de gevangenis kregen we een stempel. Er zaten inmiddels twee nieuwe mensen in de gevangenis.

Even geld wisselen, een heel gedoe. Volgens onze begeleider moeten we 18 terug krijgen voor het Gambiaanse geld. We krijgen echter maar 9 terug. Blijken ze hier te rekenen met het aantal 5000 biljetten in plaats van het aantal 10.000 biljetten, die we kregen.
We gaan nu stempels halen bij de Senegalese grens. Verder geen kosten voor visa of iets dergelijks. Misschien is ons visum nog geldig.
Verder naar het bus en taxistation. Onze begeleider gaat voor ons proberen een van de vele peugeots 505 te regelen. Hij heeft er een voor 14. We trappen weer in dezelfde val als bij de grens en vinden het veel te duur. Hij zegt dat hij hem al heeft onderhandeld van 20 naar 14. Als we begrijpen dat het weer om 500 biljetten gaat, dan gaan we akkoord.

We stappen onder grote belangstelling van de lokale bevolking in een grote 7 persoonstaxi en dan gaat het in snelle vaart richting Dakar. Vooral op de onverharde gedeelten gaat het erg snel. Op een gegeven moment gaan we linksaf. De chauffeur legt uit dat we om een stuk slechte weg heen rijden. We moeten nu echter wel met een pont een grote rivier over.
De pont is natuurlijk net aan de overkant en kan ons de eerste vaart net niet meenemen. Dat kost dus de nodige tijd al met al kost het meer dan een uur om aan de overkant te komen.
Op zich is het wel een aardig tijdverdrijf. Er is veel te zien er staat een auto met een dikke geit op het dak, er staat een grote Mercedes-Benz, die flink aan het koelwater lekken is. Veder staan er allemaal kleine tentjes waar van alles te koop is. De varkens lopen overal door de gigantische rotzooi.

Als we aan de beurt staa, we staan nu vooraan, is onze chauffeur nergens te bekennen. IJsbrand wil de auto er al oprijden, maar daar komt hij net aan. De chauffeur vindt het prima als IJsbrand de auto op de pont rijdt. Er kunnen net twee auto's naast elkaar, maar vooraan moeten ze dan heel strak naast elkaar geparkeerd worden omdat het daar wat smaller is. IJsbrand gaat de auto uit via de passagiersstoel en daarna komt  er een andere auto naast.
Het blijkt dat de taxi er als eerste af moet omdat de achterkant van de auto er niet langs kan.
Dus de chauffeur moet nu over het dak door het openstaande raampje de auto in glijden.
IJsbrand mag van hem wel een stuk rijden, maar dat is toch niet heel verstandig.

In volle vaart verder. Als we door een dorpje rijden, gaat een brommer vanuit de tegengestelde richting onderuit en glijdt over het asfalt. De vonken vliegen  er af. De chauffeur kan hem door een flinke ruk aan het stuur, net ontwijken.

We maken verderop gebruik van een echte tolweg en betalen de tol van anderhalve Euro. In Dakar gaan we opeens van de weg af en passeren een poortje bij een heel groot bus- en taxistation. We zijn even bang dat hij ons er uit wil gooien, zodat we met een andere taxi naar ons hotel moeten, maar daar is geen sprake van. We werden wel gewaarschuwd voor dit soort praktijken, maar het gaat allemaal goed.
Als we vlakbij het hotel zijn, krijg ik opeens de telefoon van de chauffeur in handen gedrukt. Bleek onze begeleider te zijn, die even kwam informeren of het goed was gegaan.

Het is even zoeken om het hotel, dat we via booking.com geboekt hadden, te vinden in de wirwar van straatjes, maar met behulp van de GPS coordinaten, die op de bevestiging stonden, lukt het.

We komen terecht in een heel mooi hotel, of eigenlijk is het een huis. We hebben een groot deel van de derde verdieping tot onze beschikking, met een woonkamer, twee slaapkamers, twee badkamers, een keuken met oven en koelkast en dat alles voor 68 Euro.
Het is inmiddels half negen en we hebben best wel honger. Een van de mensen van het hotel loopt met ons mee, zo'n tien minuten om een restaurant te wijzen.

Tegen kwart over 10 zijn we terug, nog even werken aan het verslag en dan snel op bed na deze enerverende dag.

English summary
Today we went from Banjul in Gambia back to Dakar in Senegal, because we have to catch a flight from Dakar. It took us Some time to get in Dakar, but now we stay in a beautiful hotel.