De zevende dag. Volvo's of berggeiten

Na een goede nachtrust loopt om half zeven de wekker weer af. We gaan maar niet douchen want de boel is hier niet zo schoon. We hebben ook onze eigen kussens gebruikt en in de slaapzakken geslapen. Waarschijnlijk was de schoonmaker langdurig ziek. We zijn eerst beneden gaan zitten in het restaurant. We zitten voor het uitgifte raam (zo'n raam dat open kan als loket). Het voelt net alsof we in de etalage zitten. We hebben veel bekijks. De kleine kinderen gaan naar links en de grote kinderen naar rechts naar hun school.Ook de minibike trekt veel bekijks.

Het is prachtig om zo'n klein dorpje te zien ontwaken. De mensen hebben erg veel kleren aan. Voor hun is het winter, voor ons is het zomer.
We krijgen een overvloedig ontbijt met stokbrood en een soort pannenkoeken en natuurlijk smeerkaas en jam. Heerlijk en een goede bodem voor de rest van de dag.

We rijden om half negen weg en vinden voor ons gevoel meteen de goede weg, maar hij is wat slechter dan we dachten. Ze zijn ook bezig om de weg te verbeteren. Overal zijn wegwerkers aan het werk. Er worden verschillende nieuwe bruggen gebouwd. Op sommige plekken kunnen we al even over de nieuwe weg en vaak gaan we er weer stukken af. Voor de zekerheid vragen we nog even aan de wegwerkers. 

We rijden als tweede auto. Johan en IJsbrand rijden voor. We zitten soms helemaal in het stof omdat de wind in precies dezelfde richting waait als de weg loopt.
Na zo'n 40 kilometer komen we bij een bergpas. We zetten de auto's neer en lopen eerst een stuk naar boven. Het zal moeilijk worden, maar het is te doen volgens ons. Er komt een man op een muilezel, die laten we eerst maar even voorbij gaan.

Dan gaat IJsbrand als eerst. Chris loodst hem meter voor meter naar boven. De banden gieren er over en op een gegeven moment vliegen de stenen me om de oren, maar hij kwam boven.
Nu Chris onder begeleiding van IJsbrand. Chris komt op een gegeven moment vast te zitten, Nog een keer en dan duw ik hem en hij komt weer vlot. Ook hier weer laveren om alle grote stenen heen. 
We zijn blij als een kind als we boven zijn en voelen ons heel wat. De autos's staan boven en we genieten van de prachtige omgeving.

Dan lopen we toch maar even de bocht om te zien hoe het zal gaan als we naar beneden gaan. Oeps het enige voordeel is dat we niet hoeven te klimmen en alleen maar afdalen, maar de stenen zijn heel erg groot. Het lijken net traptreden. We zijn eerst maar even begonnen om hier en daar wat te egaliseren en de strategie besproken.
Het was even een kritiek moment in het team om iedereen in zijn kracht te krijgen, want we wisten dat het erg moeilijk zou worden. We maakten de afspraak dat wat er ook zou gebeuren, we niemand de schuld zouden geven. No blame !

Toen begonnen we IJbrand voorop en Chris er achter en Johan en ik loodsen. Meter voor meter, er voor zorgen dat de banden een beetje egaal over de stenen gingen en dat er geen te grote stenen onder door zouden gaan. Er zijn gedurende de hele afdaling geen echte klappen op stenen gehoord. We zijn met het hele stuk, omhoog en naar beneden meer dan een uur bezig geweest. Toen we beneden waren, waren we nog blijer dan toen we boven waren. Wel wisten we nu dat er geen weg terug was. Hier weer naar boven klimmen, zagen we niet zitten.

De weg was verder een heel eind goed te begaan en de omgeving was prachtig. Het was toch nog wel een heel eind rijden en op een gegeven moment kwamen we in een omgeving met allemaal beekjes. Op sommige plekken was een kleine wegomleiding naar een betere plek door de droge beek, maar ook die waren soms nog heel erg zwaar. De beken waren smal en diep. Je ging er met de auto in, die raakte de bodem aan de voorkant, moest dan weer omhoog klimmen en raakte dan de bodem met de achterkant.

Dan weer een rivierbedding, waar we eenvoudig in konden rijden, maar de overkant was erg steil. Steiler dan die van gisteren, maar de grond was veel harder. Fantastisch om te zien dat de Volvo's er dan gewoon weer uitklimmen. Zonder moeite.
Het was erg spannend of er nog oversteken zouden komen waar we niet meer uit zouden kunnen komen. Zonder 4 WD zouden we een flink probleem hebben. 

Wat waren we blij toen we asfalt zagen. Chris had de neiging het asfalt te kussen. We zagen daar nog een oud verlaten stadje in de bergen. Een prachtig gezicht. 

We komen nu op weg weg naar Erfoud, die we zo'n 100 km moeten volgen. Eigenlijk is de hele rivier een grote oase, met allemaal palmbomen en heel erg groen. Op een plek hoog boven de rivier, zien we twee torens boven in de bergen op een zeer strategische plek. Onderweg zien we nog veel mooie dorpjes. Van bovenaf lijken ze onbewoond omdat de huizen nooit afgebouwd zijn, dus je kijkt uit op allemaal half afgebouwde muren en platte daken, allemaal even bruin-grijs. Veel huizen zijn van leem. In de echte steden zijn ze van steen.

Onderweg zien we vrachtauto's die ontzettend hoog zijn opgeladen. We zien een grote Mercedes bus met allemaal geiten boven op het dak. Halverwege de weg naar Erfoud komen we bij een uitzichtplek. Blijkt het zicht op een prachtige diepe kloof te zien, met mooie dorpjes er in en vol met palmbomen. Ook was er een mooi restaurant, waar we een lekkere omelet de maison gegeten hebben. 

Des te dichter we bij Erfaud komen, des te meer luxueuze hotels te zien. Prachtig met mooie torens op de hoeken en een mooie poort om binnen te komen. Als we in Erfaud aankomen dan gaan we eerst maar even weer tanken en water halen. Dan de weg vinden naar de camping. We hebben daarvoor eerst nog 16 km verharde weg en daarna gaat het over in gravel en rijden we op de kaart over vrij willekeurige wegen, door een helemaal vlak landschap. We komen vervolgens weer op het asfalt en dan in snelle vaart naar Merzouga waar we zullen overnachten. Vlak bij het plaatsje zien we bij een benzinestation een auto van een van de andere teams. We gaan er gauw naar toe en rijden achter hem aan naar de camping.

De camping ligt prachtig aan de voet van hele hoge zandduinen. Die doen denken aan de duinen in Namibië. Een prachtig gezicht. Het is inmiddels vier uur. We worden hartelijk verwelkomd door iedereen. Iedereen is blij dat we er weer zijn. Dat voelt goed.
We gaan de tenten opzetten, even wat foto's van de duinen maken, bijkletsen met iedereen. 
Geen tijd meer om met de snowboard aan de gang te gaan of het zand in te gaan. De mensen die dat wel geprobeerd hebben, zaten trouwens ook meteen vast. 
Het zand is hier heel erg fijn.
Om zesurig zijn we gaan eten. Daarna verslag typen en straks lekker in de lekkere slaapzak.
Morgen weer een nieuw deel van de tocht.

English summary.
A very exiting day today. We were really climbing the Mountains with our car. Up the Mountains, car by car strictly directed by one who walks in front of the car. Watching the big stones in the Road. We were very happy when we were on top of the Mountain, but then discovered that the way down was also very hard or even harder. We were much more happy when we were down again. Then we had to drive through all kind of ditches. Very hard to come in and hard to come out ! But we had a very nice trip, through a beautiful environment. We arrived at the camping around 4 p.m. At the feet of beautiful Sand Dunes.