Dag 15. Door de woestijn

Om zeven uur er uit voor de zonsopgang, maar helaas geen zon. Het is te bewolkt. We zitten op een landtong. Er zijn hier behoorlijk wat vogels te zien, zoals strandlopers, een mooie zwarte reiger, met gele poten, meeuwen en pelikanen en een roofvogel.
Eerder heb ik met name klauwieren en tapuiten gezien. Dicht bij de camping zijn hele mooie rotsformaties, erg fotogeniek.

Om vijf uur zijn Chris en ik even synchroon aan het pissen geweest aan het strand. Er zijn heel wat deelnemers die vannacht wakker zijn geworden van de ertstrein toen die langs de camping reed. Voor velen was het net of er een helikopter boven de camping hing. Het was een trein die erts vanuit de woestijn naar de havenstad Nouadibou brengt met wel honderd wagons.

Tegen negen uur introduceert SIdy de andere gidsen die ons zullen begeleiden. Hij vertelt van iedereen wat en doet dat op zo'n humoristische manier dat ook de andere gidsen dubbel liggen. Wat hem betreft is Mauretanie veilig. Veiliger dan Europa. 

Alles wat we doen gaat in African time. Dus rustig aan. We gaan eerst naar Nouadibou. Langs de weg zitten allemaal gieten handelaren en sommigen met kamelen. Langs hèt spoor zijn krottenwijken.
We wachten steeds op elkaar met alle groepen, iets wat niet echt nodig is
Eerst allemaal naar het zelfde tankstation, met z'n allen naar een klein winkeltje.de man loopt helemaal binnen van alle inkopen die worden gedaan.
Er komen allemaal kinderen langs voor kadoos als we klaar staan om het dorp weer uit te gaan.

Het is een troosteloos dorp, alles is grijs, alleen de moskeeën hebben een kleurtje.
We gaan eerst een eind over de asfaltweg. Er stuift veel zand over de weg. Het waait ontzettend hard. Na lange tijd komen we bij een zeer uitgestrekt dorp. Hier en daar staat een schamel huisje.

We komen de ertstrein tegen. Mooi om te zien, met wel honderd erts wagons. De laatste wagon is een lange platte wagon. Overdwars zitten er vijf kamelen op. De laatste wagon is een kolenwagen. Bovenop de kolen zit een man in een blauw kleed. 

Om half een gaan we van de weg. Off Road. We gaan lunchen op een soort grindbak. De banden moeten leger gemaakt worden. We gaan over grote kale vlakten en op een aantal plaatsen is iets van helmgras. Op die plekken blijft het zand liggen en moet je flink de vaart er in houden.

We stoppen bij een groot zandduin. Het zand is in tegenstelling tot wat je verwacht, behoorlijk hard. Je kunt dus zo het duin op rijden. Chris rijdt met een motor van een van de motorrijders het zandduin op. Het is lastiger dan hij dacht. Pa rijdt met de auto het duin op. Bovenop het duin maken we een groepsfoto.

Even later maken we een stop voor de lunch. De gidsen koken hun lunch op hout. We wachten ook op de Mitsubishi Payero. Die had problemen met de koeling. De ventilator was stuk. Ze waren naar een mannetje gegaan met een kleine garage. Die was naar een opslagplek gegaan in een klein caravannetje en vond precies een identieke ventilator en kon de boel zo weer repareren. 
Even later zit de BMW vast en ook Johan bijt met de Volvo in het zand. 
De banden moeten nog leger.

Bij een van de volgende zandduinen rijdt een van de motorrijders naar boven, maar boven aangekomen stort hij over de rand en klapt naar beneden. Het lijkt best ernstig. Zijn helm is gebroken en hij weet in eerste instantie niet meer hoe hij heet en hoe oud hij is. Eerst wordt er over gesproken om hem af te voeren met een helikopter, maar later neemt een van de gidsen hem mee in de auto en gaat de hele ploeg motorrijders terug naar Nouadibou.

Het is soms alsof je door een enorme grindbak rijdt en langs de rand zijn soms hele grote duinen. We stoppen uiteindelijk aan de voet van een aantal duinen. Hier zetten we onze tenten op. We gaan wat eten klaarmaken, uit de wind, op ons mooie gasstelletje. 

De lucht kleurt fantastisch rood als de zo'n ondergaat. De jongens sprokkelen nog even hout en na het eten gaan we een kampvuur maken. We hebben zo een gezellige avond als groep met elkaar. Dan weer lekker in ons tentje, af en toe even wakker vanwege de harde wind.