Dag 19. Vanuit het paradijs zwemmend naar Dakar

Gisteravond reden we over een dam tussen het water door naar onze overnachtingsplek Zebrabar. De plek opgezocht op de kaart en het bleek dat we op een eilandje in zee zaten, met daarvoor nog weer een heel langgerekt eiland.
Gelukkig hoefden we pas de volgende dag om een uur weg, dus genoeg tijd om rond te kijken. 

Geen wekker gezet in de verwachting dat ik toch om zeven uur wel wakker zou zijn en inderdaad die verwachting kwam uit. Dus om zeven uur er uit, even tanden poetsen, opfrissen met een nat kant en klaar was handje, de grote lens op de camera en gaan. De lens doet het nog steeds aardig, al moet je hem voor het scherpstellen nog wel eens een beetje helpen. Hij heeft erg te lijden gehad van stof en zand van de Sahara.

Eerst maar naar het strand waar een grote krab van wel twintig centimeter doorsnee te zien is. Hij is onder water en beweegt langzaam het strand op en poseert heel mooi en verdwijnt dan weer langzaam in zee. Ik wandel langs allerlei vissersbootjes en plekken waar ze hun netten drogen en schelpdieren uit de schelpen halen. Het is hier overal prachtig groen. In de verte kun je St. Louis zien liggen.

Er is een prachtige vogel die zich steeds laat zien, met een rode buik en een prachtig gele kruin. Ook zie ik een paar TokTok's. Verder bij het water, regenwulpen, sterntjes, meeuwen, aalscholvers met witte koppen en kingfishers. Verder steppenkieviten, andere onbekende vogels. Allemaal prachtig om te zien.

Er is een uitkijktoren, van waaraf je de hele omgeving kunt overzien, naar alle kanten, een fantastisch uitzicht.
Eerst even genieten van een lekker ontbijt en vervolgens maar even weer op pad. Er zijn een aantal apen op het eiland en al gauw zie ik er twee. Hèt zijn flinke beesten, ze lopen als leeuwen. Ze gaan even mooi voor me zitten en elkaar vlooien.

Ik ga met IJsbrand even richting St. Louis om de tank weer vol te halen en de reservetanks  vol te gooien, zodat we ook genoeg hebben voor de zilveren Volvo. We kopen nog even wat brood, een yoghurtje en wat frisdrank.
Het is mooi om al die oude prachtig beschilderde bussen te zien en de drukte op straat.
Terug naar Zebrabar, even de tenten opruimen en om een uur zijn we klaar voor vertrek.
We zullen naar Dakar rijden over het strand. Iedereen gaat vandaag mee over het strand

We rijden eerst een heel end over onverharde wegen en komen uit bij de plek waar we het strand op zullen gaan. Eerst flink de banden leeg laten lopen. We staan vrij ver achteraan in de rij. De chauffeurs zijn eerst even naar voren gelopen om poolshoogte te nemen. Als we aan de beurt zijn, komen we met een flinke aanloop bij het mulle zand van het strand. Er staan overal auto's die nog niet op het harde zand vlak bij zee staan. We stuiven weer lekker door het zand en zo door naar zee. 
Dan opeens...... Grote schrik. Het harde strand ligt veel lager dan het mulle zand. Het is te laat om nog te corrigeren. Met een enorme gang schiet de auto van het mulle zand af, klapt naar beneden, met de neus in het zand, stuitert weer omhoog en schiet weer door. We hebben het net als Johan en IJsbrand gered. Als enige 2WD's zonder gesleept te worden. We zijn van een bijna meter hoge rand, waar het zand door de zee was weggeslagen, afgeklapt.

Eerst maar even de schade opnemen. Het glas was nu ook uit onze linker mistlamp, de bumper was wat verbogen en de bodemplaat was geknikt en zat tegen de radiator. De beugels waarmee de radiator vastzat waren afgeknapt. Oeps, maar de radiator leek nog heel. Met een ijzeren staaf en hamer hebben we de bodemplaat weer teruggeslagen.

We waren wel de eerste twee auto's van de hele groep die op het strand stonden.
We zijn nog lang bezig geweest om alle auto's uit het mulle zand op de harde plek vlak bij het water te krijgen. Zelfs sommige 4WD's kwamen er niet op eigen kracht door. De 4WD die de eend er uit moest trekken, groef zichzelf in in het zand en ook daar moest nog weer een auto voor te trekken.

Uiteindelijk reden we om drie uur weg. Het was inmiddels dood tij, dus het water kwam vanaf dat moment al weer om hoog. En wij moesten nog 125 kilometer rijden.
Dus flink gas er op, weer lekker spelen met de golven, die het strand op komen en dan weer teruggaan. Als je iets te hoog door het water gaat dan voel je het water trekken aan de banden.
Soms passeren we een vissersdorpje. Er liggen dan allemaal prachtig gekleurde vissersbootjes langs het strand.
Er komen ons veel paardenkarren tegemoet, die allemaal strak langs de golven rijden omdat daar de grond het hardst is. Even verderop gaan alle paardenkarren de andere kant op, richting Dakar en halen we ze in.

Na zo'n vijftig kilometer is het strand vol met mensen. Jongens op scooters rijden over het strand en het kost ons moeite om er langs te komen. We zien de roadrats uit Zwolle staan en stappen uit.
Het blijkt dat ze net uit zee zijn getrokken. Ze stonden al op het dak en de auto tot het dashboard in het water. Ze waren een heel eind voor de groep uitgereden met een rotgang van 130 kilometer per uur en moesten, zo gaat het verhaal uitwijken voor een Paardenkar en waren zo in zee beland.

Doordat ze zover vooruit waren duurde het een kwartier voor de volgende deelnemer ze ontdekte en ze er uit kon slepen. Ondertussen werden ze geholpen door de dorpelingen, die daarvoor ook betaald wilde hebben met een horloge en allerlei andere spullen. Ze zijn de verdere rit helemaal langs het strand gesleept.

Op een gegeven moment reden we achter de mannen van autoweek en Chris kwam op het idee om ze even rechts in te gaan halen. Hij had echter de hoogte van het water iets verkeerd ingeschat. De auto remde sterk af, het water spoot over ons heen en we zagen helemaal niets meer. Toen we dachten dat het gedaan was met de pret kreeg de auto weer grip en zagen we opeens nog steeds links van ons de autoweekmannen weer, die ook even angstige momenten hadden gehad omdat ze niets meer zagen en zo gauw de knop van de ruitenwisser niet konden vinden. Die hadden we natuurlijk ook nauwelijks nodig gehad.

Na zo'n 75 kilometer kwamen we bij een barricade op het strand. We moesten daar een gunstig moment afwachten, tot de golven voldoende waren teruggetrokken om er door een laag water omheen te rijden. Dat lukte redelijk en er kwam alleen wat spatwaterdicht bij Chris door het raam naar binnen. Even het roadboek er bij. Daar stond in dat het een chemische lozing betrof waar geadviseerd werd om bovenlangs te rijden en niet aan de zeekant. Chris was bang dat hij het gif al voelde bijten op zijn arm, maar alle kleur zit er nog gewoon op.

Na nog weer een tijd gereden te hebben kwamen we bij een dorp waar het erg druk was op het strand, zowel met mensen als met boten. Ze waren bezig om boten het water in of uit te krijgen. We moesten echt laveren tussen de boten door. De mensen vonden dit ook niet echt leukl. Aan het eind stonden jongens met zand te gooien naar de auto's.

Op zo'n 110 kilometer moesten we door een stuk waar het zwart zag van de mensen. Dat kan hier al gauw natuurlijk, maar hier was het echt ontzettend druk. 
Hier moesten we ook weer door het water. Er reed een 4WD rechts van ons die er goed door ging. Wij reden door het water en voelden opeens de bodem onder ons verdwijnen. De auto remde heel sterk af en we hadden het idee dat we zouden zinken, toen de auto opeens weer grip kreeg. Ik denk echt dat we even hebben gedreven. Kennelijk zat er een soort poel onder water. Toen we verder reden drupte het water van onder het dashboard op mijn voeten.
We zijn daar verder niet meer door het water gereden maar hebben ons een weg gebaand door de mensenmassa die tot aan de waterlijn stond.

Chris en ik reden inmiddels voorop. We zagen een aantal sporen van auto's die eerder op het strand gereden hadden, maar kregen nog niet van de anderen door dat dit het punt was waar we van het strand af moesten. Toen we ontdekten dat de anderen stopten zijn we snel teruggereden. Chris herkende dit nog als de plek waar ze in 2006 van het strand gegaan waren.

Het was echt een heel end tot de plek waar je het bos inging en je zag aan het eind een flink duin, waar je tegen op moest, met heel veel mul zand. We besloten dat er weinig tijd was voor overleg en met een flinke aanloop gingen wij als eerste door het mulle zand.
In zijn tweede versnelling, met een enorme vaart klapten we door het mulle zand en bereikten het punt waar we het bos in zouden gaan. Dat was maar een smalle ingang en je had geen idee wat er aan de andere kant van het duin was. We hadden nog steeds flink wat snelheid en stoven over de punt van de duin en ploften aan de andere kant weer neer en zagen dat we op een bospad terechtgekomen waren. 

Er zaten echter ontzettende hobbels in het bospad, waardoor we weer met onze neus in het zand hapten en weer verder gingen en zo hapten we weer een paar keer in het zand. Het zand vloog over de motorkap en over het dak. We hadden de ruitenwissers aan om nog wat te kunnen zien. Het bleek nog een behoorlijk lang bospad, met daarna nog weer een duin waar we over moesten. Gas op de plank en toen kwamen we weer op vaste grond. We hadden het gehaald ! Ook Johan en IJsbrand kwamen achter ons aan. We waren weer de enige 2WD's die de hele rit op eigen kracht hadden volbracht.

Langzamerhand kwamen er steeds meer auto's het duin over, war we werden omringd door mensen die van allerlei dingen wilden ruilen of kopen.

Op een gegeven moment kwamen Erald en Ceciel het duin over gescheurd, met een grote burst in de voorruit. Toen ze het eerste duin over waren gekomen waren ze zeker anderhalve meter van de grond gekomen met hun zware SsanYong en toen ze met een klap weer neerkwamen waren er reservewielen van de imperiaal af gevlogen en op de voorruit en de motorkap terecht gekomen. Een van de banden was op de voorruit blijven liggen, waardoor ze vrijwel niets meer zagen. Het enige wat Erald zei; maar we hebben het gehaald.

Nadat alle auto's binnen waren, door naar de Finish. Iedereen feliciteerde elkaar en er werden foto's gemaakt.
Vervolgens aan een veel te duur buffet, maar dat hebben we wel verdiend. Na het eten is het feest bij het zwembad, waarbij heel veel mensen in het zwembad belanden. 
Het feest ging door tot in de late uurtjes en daarna slapen in onze prachtige hut met twee enorme bedden, zodat we elkaar niet tegen hoeven te komen.

Een fantastische dag met heel veel spannende momenten. Een goede afloop tot dusver. Rest nog de rit naar Banjul op vrijdag, de veiling op zaterdag, is een dag vervroegd. We zullen zien hoe het allemaal loopt verder. Afwachten, this is Africa !

English summary.
Today we finished the challenge in Dakar, after a very exiting trip along the beach. We came at the beach after a jump of 1 meter from a sand wall. We drove 125 kilometer with a speed of 80- 100 kilometer/hour. At hthe end we had to climb through the dunes. Our cars did it very well with the 2 WD.