De elfde dag. Terug naar de kust

Eerst nog een stukje over gisteravond.
We hadden geen zin om op de camping te gaan eten in het restaurant. De maaltijden kosten daar 14 Euro p.p. We gaan naar het dorpje maar daar is helemaal niets te beleven. Alleen maar lemen huizen, donkere straatjes. Als we iemand vragen naar een restaurant dan verwijst hij ons naar een plek waar veel Nederlandse auto's staan. Onze camping dus.

We gaan eerst nog een dorp verder. We worden terwijl we 90 rijden, achtervolgd door een bus die ons voorbij wil. Hij is zo aan het opduwen dat we besluiten om de berm in te gaan. Hij scheurt on met wel 100 km per uur voorbij. Ook in het volgende dorp is niets te vinden.

We besluiten terug te gaan naar de camping. Tot onze vreugde blijken alle teams die mee zijn met het autoweekteam ook nergens een restaurant gevonden te hebben. Ze hebben alsnog eten in het restaurant besteld en moeten anderhalf uur wachten tot het eten klaar is.
Wij gaan onze eerste kant en klaarmaaltijd aanbreken. Heerlijk goulash met Parijse aardappelen.

Na het eten nog even terug naar het restaurant, buiten zitten bij de anderen. 
Er is ook een groep Polen, die een trektocht aan het maken is op Quads. Het zijn een stel zuipschuiten. Ze hebben allerlei flessen Wodka en Whisky bij zich en betrekken de cola van het restaurant. Ze hebben een hele hoop lawaai. Volgens de gids drinken ze ongeveer anderhalve liter sterke drank per dag. Sommigen beginnen de dag al met drank. Ook onder het rijden wordt er gedronken. 

Vanmorgen hebben ze alle bier deze er nog was opgekocht en voordat ze weggingen op hun quads al opgedronken. Chris is zijn telefoon kwijt geraakt. Waarschijnlijk op tafel laten liggen gisteravond. De telefoon is niet zo erg voor hem, maar de muziek die nu weg is, dat is veel erger.

We willen weg, maar de BMW doet het niet. Eerst maar even diesel uit de jerrycan er bij. Opnieuw starten en wat QuickStart er bij. Na een aantal pogingen slaat hij aan, met een hele hoop zwarte rook.
Uiteindelijk gaan we om half negen weg. Nog even weer tanken, er is maar 1 dieselpomp dus het duurt wel even voordat we weer weg zijn.

Er zijn vrij lange stukken met een behoorlijk saai landschap. Het is leuk als we dan voor de afwisseling door een stad komen. Zo komen door Guelmin, een grote stad. Het lijkt wel alsof alles nieuw is. Nieuw asfalt, nieuwe huizen, grote nieuwe hotels. Aan de Westkant van de stad blikt het oude deel te zijn met allemaal oude huizen en straatjes.

We komen bij de splitsing van de weg, waar je rechts gaat naar het Noorden, naar Agadir en links naar Laayoune. Wij gaan naar links, verder naar het Zuiden, steeds verder van huis.
De politie controles worden hier strenger. In plaats van de buitenlanders te laten gaan, pikken ze nu de buitenlanders eruit. Ze zijn vervolgens weer tevreden als we de papieren die we thuis hebben uitgeprint aan ze geven. Het zijn papieren, waar alle gegevens van de auto en van de inzittenden op staan aangegeven.
Bij een van de controlepunten vragen ze ook om het paspoort politie nummer in te vullen. We hebben geen idee waar hij het over heeft en vullen nog een keer het paspoortnummer in.
Later blijkt dat ze het nummer bedoelen dat in ons paspoort is gezet bij de douane.

We komen langs cactus plantages, waar heel veel jonge cactussen in lange rijen zijn aangeplant. 
Het is druk met vrachtwagens en we krijgen een nieuwe ster in de ruit erbij.

De saaie weg eist zijn tol. Opeens horen we over het bakkie dat we moeten stoppen. We hebben geen idee wat er aan de hand is en dan zien we IJsbrand en Johan aan de andere kant van de weg staan met de neus in de richting waar we vandaan kwamen.
IJsbrand is waarschijnlijk even weggedommeld en in de linker berm terechtgekomen, gecorrigeerd naar de rechterkant en toen in een spin terecht gekomen en een slag gedraaid.
Iemand die langs de weg liep kon net wegspringen.

Johan zat te slapen op dat moment en IJbrand heeft eigenlijk geen idee wat er is gebeurd.
Ze mankeren beiden niets en ook de auto staat er nog netjes bij.
Degenen die er achter reden, zijn ook ontzettend geschrokken net als Jan, die vooraan reed en het in de achteruitkijk spiegel zag gebeuren.

We zijn ontzettend dankbaar dat het zo is afgelopen. Het had heel anders gekund. Vanavond hiervoor op de knieën. We kunnen dit gelukkig als leermoment neerzetten. Geef op tijd aan dat je moet stoppen voor een wissel.
De man hebben we wat geld gegeven voor de schrik.
En vanaf dat moment gaat Johan eerst maar even verder rijden.

Even verderop op zo'n twintig kilometer van TanTan verandert de omgeving en rijden we weer langs prachtige kloven.

We rijden door naar Tantan. Daar gaan we koffie drinken en even bijkomen van de schrik.
We krijgen twee keer zoveel koffie hier als andere keren en we krijgen er nog een klein flesje water bij. En dat alles voor dezelfde prijs als de halve kopjes.

Even later komen we bij de kust. De kust is niet heel erg indrukwekkend in eerste instantie. 
Het is vrij kaal, maar als je even dichter bij de kant komt dan zie je de kliffen, die behoorlijk hoog zijn. Op sommige plekken rijden we wat dichter bij de zee. Op andere plekken zijn hele mooie duinen en stuift het zand de weg over. Op een plek worden we gewaarschuwd door tegenliggers en blijkt er wel 10 cm zand op de weg te liggen.

Zo'n 35 kilometer voor Laayoune bevindt zich de camping waar we naar toe gaan. De SSangYongs rijden door naar een hotel in Laayoune en de drie Volvo's en de BMW gaan 4 en halve kilometer off Road naar de camping. Die ligt in een heel mooi gebied. Er zijn ook Bedoeinententen op de camping. We besluiten om Daar in te gaan met z'n vieren.

We eten in een grote Bedoeinentent met de hele groep. We eten Dromedaris vlees. Heerlijk. Terwijl we zitten te eten komt de politie langs. Zo wordt altijd gecheckt wie zich waar bevindt.
Als je in een hotel komt waar de organisatie geen contacten mee heeft dan moeten ze met de paspoorten bij de gendarmerie langs. Nu vragen ze om degene die verantwoordelijk is voor de groep. Die is er natuurlijk niet echt, dus gaat Danique, die er goed Frans spreekt.
Ze moeten echt van alles weten, haar paspoort vlooien ze uit, weten waar we vannacht hebben geslapen, hoe laat we morgen weggaan. Zo houden ze ons de hele route in de gaten.
De organisatie heeft de overheid volledig van de route op de hoogte gebracht.
De agenten lopen wel een uur rond over de camping. Ze checken alle kentekens

We hebben in ons bedoeïenenhutje voor we naar bed gingen samen God kunnen danken voor het feit dat hij ons beschermd heeft. Dat geldt natuurlijk voor elke dag tot nu toe, maar vandaag hebben we dat wel heel in het bijzonder ervaren.

Morgen weer een heel eind naar Dakhla en dan de dag daarna een rustdag.

English Summary.
Today, we went back to the Coast. The scenery was not that exiting today, except on Some places. We had to drive 560 kilometers. IJsbrand fel asleep during driving and the car turned around and ended in the direction where we came from on the other Side of the Road. We were so grateful that it ended in a good way. 
Tonight we camp on a site, close to the Ocean.