De achtste dag. Van Merzouga naar Zagora

Gisteravond hebben we heerlijk gegeten, met z'n allen in het restaurant van de camping.
We lagen al om tien uur op bed in ons tentje. Om kwart over zes er uit, even gedouched.
We hadden voor 15 Euro per persoon diner, slaapplek en een goed verzorgd ontbijt.
Na het ontbijt zien we een groep kamelen vanaf de camping richting de weg lopen met hun baas.
We nemen de route zoals die in het roadboek staat. Het team met de mannen van de autoweek wil de zuidelijke route nemen. Hierin zit in elk geval vijf kilometer rivierbedding in en er werd al gezegd dat je eigenlijk een 4WD zou moeten hebben.

We hoorden gisteravond al van de aanslagen in Parijs en vanmorgen horen we van het aantal doden. Een hele vreemde gewaarwording nu we vorige week nog door Parijs kwamen. Heel onwezenlijk, net zoiets als toen we in Amerika waren en het vliegtuig in Oekraiene werd neergehaald.

Als we een eindje onderweg zijn dan komt het team ons al weer achterop. Ze waren nog maar net op weg geweest, toen iemand op een brommer ze gewaarschuwd had. Met zulke auto's ga je dit niet halen. Dus waren ze maar terug gegaan.
We zien nu twee keer een stel overstekende kamelen. Het bord was er niet maar de kamelen wel. Een mooi gezicht, maar je moet ze echt niet voor je auto krijgen.

Onderweg zien we mooie dorpen met prachtige poorten. Bij een van de dorpen stoppen we even en komt een verkoper bij onze auto. Hij biedt een klein zwaardje aan voor 150 dinar en als we niet toehappen dan gooit hij hem bij me op schoot. We geven gas en ik geef hem terug. Even later stoppen we nog een keer en daar is ie al weer. Blijkt dat ze ons in de auto achterna gereden waren. Raam niet weer open, deur op slot. Erg blij kijkt hij niet.

Onderweg stoppen we om koffie te drinken. Met zo'n twintig mensen zitten we daar. Waarschijnlijk hebben ze meer klanten dan normaal in twee weken. De eerste kopjes koffie Ijn twee keer groter dan de volgende en de laatste nog weer twee keer kleiner.

Uiteindelijk rijden alle teams langs het asfalt. Het is een mooie weg die we rijden, ongeveer 300 kilometer. Verderop gaan we na het asfalt over op gravel. Ook hier is het goed te rijden, maar het stuift wel heel erg. Soms zie je helemaal niks.
Onderweg valt het op dat brommers hier niet meetellen. Als je wilt inhalen, dan moeten de brommers maar in de berm schieten.

Het valt op dat de moskeeën er hier anders uitzien dan in Nederland. Er zijn geen minaretten en koepels, maar torens. Die in Nederland zijn waarschijnlijk meer Arabisch.

Tegen half drie bereiken we de camping in Zagora. We zetten direct de tenten op en gaan dan naar het hotel waar veel van de andere teams zijn neergestreken.
Het is een prachtig hotel met een heel mooi zwembad. We gaan zwemmen. Het is 25 graden maar het water is ijskoud. Er ligt niemand langer in dan 2 minuten. Het kost mij uren om weer warm te worden.

Om zeven uur gaan we eten bij een leuk restaurant, samen met de motorrijders en hun bijrijders. Gezellig. Als we een poosje zitten komt er en zwerver langs en vraagt Chris om Dirhams. Chris stuurt hem weg en dan pakt hij mijn cola. Ik kan hem nog net vastpakken en pas als ik dreig hem op zijn arm te slaan, laat hij los. Als we klaar zijn en weggaan is hij er weer en dan krijgt hij mijn flesje met nog een restje cola.

Na het eten gaan we nog even terug naar het hotel en daarna weer naar ons tentje.
Bijzonder dat we al meer dan een week op stap zijn.

Als je foto's wilt zien of filmpjes, kijk op de Facebookpagina van Zwolschezweden of op de Facebook van autoweek

Today we made a trip to the country Side of Morocco. We are on the right track again