De zesde dag.Door binnenland, gestrand in Talsint.

Na een lekker lange nacht, om 10 uur lagen we al in bed, om half zeven onder een koude douche en om 7 uur aan een chaotisch ontbijt. IJsbrand en ik konden bij twee anderen aansluiten, die al wat besteld hadden. We kregen een dikke croissant, jus en lekkere stokbroden en koffie. Als beleg was er stroop en jam, maar al snel bleek dat er niet genoeg was voor iedereen. De laatsten die kwamen kregen geen koffie omdat degene die koffie kon maken geen opdracht kreeg van de baas om koffie te maken en het brood was op.

Nog even in de tuin gekeken, waar twee prachtige zwembaden waren, die helaas leeg waren. We hadden de groepen herverdeeld omdat met tien auto's rijden niet handig is. We besloten om mee te rijden met de familie met de twee Ssang Yongs, ook de andere Volvo zou meerijden, de BMW (de cameltoes) en ook de mannen van de autoweek wilden met ons mee, hoewel het eigenlijk beter zou zijn als zij een andere groep zouden leiden.

We gingen eerst tanken, nu ook de jerrycans maar vol. Nog even iets over gisteren. De man die gisteren bij het tanken de ramen schoonmaakte vond de familie foto op de achterkant van de auto zo mooi en vroeg van wie de kleine meid (Zarah) was. Hij was helemaal vertederd. Erg leuk.
Nog even weer geld gepind. Toen we terug kwamen stond er een hele rij auto's te wachten. Toen we met onze groep wegreden sloot de hele colonne bij ons aan.

We werden gewaarschuwd in het roadboek om een bepaalde route niet te rijden want dan zouden we per ongelijk in Algerije uit kunnen komen. We zitten niet zo ver van Algerije af.

We gaan in het dorp al over een onverharde weg, met grote putten in het midden van de weg, waarvan sommige zelfs zonder deksel.
We rijden verder en pakken vanuit Missour een onverharde weg en volgen die een hele tijd, het is soms af en toe nauwelijks meer dan een karrenspoor. Als we een Renaultje 12 voorbij willen gaan, die langs de weg staat vragen we even of deze weg naar Talsint gaat.

Dat blijkt niet het geval te zijn en zo moeten we on kwart voor negen al weer een heel end terug naar Missour en op een gegeven moment linksaf een ander, nog minder goed te onderscheiden pad in. We rijden deels op GPS, en volgen een op de kaart een min of meer te zien pad.
We zitten nu op de goede weg. De bodemplaat bewijst al een keer zijn nut. De Subaru scoort zijn tweede lekke band en is door zijn reservebanden heen. Spannend dus. We rijden door als onze gevormde groep en zo vormt zich de tweede groep met de autoweekauto als leiders.

We komen zo nu en dan langs een huisje of hutje in de middle of nowhere. Tegen half elf komen we in een dorpje, waar een vrouw ons vraagt om een pen. Helemaal blij met een pen voor haar kind dat zijn rugzakje draagt en waarschijnlijk net naar school gaat. Ze loopt met haar ezel, die volledig schuil gaat onder de takken.

In het dorpje rijden we nog een keer verkeerd en gaan we weer terug door het dorp en vinden een andere weg. Het blijft zoeken naar de goede weg.
We moeten namelijk onze weg zoeken tussen de kloven die hier en daar door het landschap lopen. We passeren een riviertje waar nog wat water in staat, deze passeren we zonder moeite.

De volgende rivier levert wat meer moeite op. We rijden er zonder problemen in maar de 4WD SSang Yong klimt na twee keer terug gaan, aan de andere kant de oever op.
Overleg. Het is ondenkbaar dat de andere auto's hier bij op komen. De tweede Ssang Young is inmiddels ook boven. We besluiten om de oeveropgang wat af te vlakken door zand weg te scheppen en de boel verder te egaliseren. De Ssang Yong trekt vervolgens de auto's een voor een de oever op. Alleen de BMW neemt met een flinke aanloop de inmiddels redelijk afgevlakte helling.

Een eindje verderop komt en volgende uitdaging door een flinke beek. De Ssang Yong klapt met de achterkant op de stenen. We zien het gebeuren en stappen eerst maar eens even uit om de situatie op te nemen. We gooien wat stenen achter het afstapje en in wat gaten, maar ontdekken dan een kleine sluiproute tussen wat struiken door. Dat lukt allemaal weer netjes en we kunnen onze route vervolgen.
We zien een groepje kamelen in de verte.

We vorderen gestaag. Het gaat niet hard. Er zijn hele stukken bij waar we niet harder gaan dan zo'n 15 -20 kilometer per uur. We stoppen weer omdat de hekkensluiters over het bakkie melden dat er een oliespoor is gesignaleerd. Het blijkt dat de SSang Yong die voorop rijdt olie van de stuurbekrachtiging lijkt. Het lukt om de betreffende slang weer provisorisch te repareren. 
Inmiddels passeren andere groepen ons. De Mercedes van de autoweek heeft inmiddels ook twee lekke banden gescoord en is door zijn banden heen.

We gaan weer verder. We komen nu echt door een prachtig gebied, met ook echte uitdagingen waarbij de auto's of aan de voorkant of aan de achterkant flinke klappen krijgen.
We rijden vlak bij afgronden langs maar we hebben fantastische uitzichten.
IJsbrand duikt op een gegeven moment een beek in, waarbij zowel de voor als de achterkant flink op de grond klapt. Dank aan Jan Jaap voor de bodemplaat. Die heeft ons zeker geholpen.

En dan gaat het mis.......Na nog wat flinke kuilen horen we vreemde geluiden bij de zilveren. Als we onder de auto kijken dan zien we dat de veerschotel helemaal naar beneden is geklapt.
Dat ziet er serieus slecht uit. Ook de cameltoes kijken zorgelijk. 
Het blijkt dat we nog 5 km van de verharde weg af zitten en we besluiten heel rustig door te rijden.
Er komen nog enkele serieuze kuilen waar we door heen moeten en dat doen we heel voorzichtig. Het steunen en kraken van de auto voel je in je tenen. We bereiken zonder problemen de grote weg en moeten dan nog 40 kilometer naar het eerstvolgende dorp.
We rijden over het midden van de weg om voldoende te kunnen corrigeren als de veerschotel helemaal afbreekt, maar het gaat goed.

In het dorp zien we al gauw een plek waar gelast wordt. Als we stoppen worden we eerst doorverwezen naar een plek even verderop. Daar wordt gekeken wat er gedaan kan worden. Men is er niet zeker van dat er gelast kan worden. Daarna terug naar de lasplek.
Als Chris de auto voor de werkplaats schuin de stoep oprijdt, breekt de hele veerschotel nog verder naar beneden en staat de auto op zijn kont.

We arriveren net voor de lunchpauze en moeten eerst een uur wachten. IJsbrand en Chris beginnen al vast de auto op te krikken en de band er af te halen zo tegen half vier beginnen ze te werken. Veer er onder uit en dan wordt een nieuwe schotel om de oude gemaakt van repen ijzer en wordt de hele zaak weer aan elkaar gelast. Als hij klaar is dan vragen we of ze ook de andere kant willen verstevigen. Ze hebben daar niet echt zin aan maar als IJsbrand belooft zelf de band er onder weg te halen en wat andere dingen te doen beginnen ze ook spontaan meteen mee te helpen. Tegen half zes zijn ze klaar. 

Spannend wat dit gaat kosten. We zijn best tevreden als het 500 Dirham is (50 Euro)men we denken dat we ze verkeerd verstaan als ze 150 zeggen. We laten het zo op de kofferbak schrijven en denken eerst dat ze 1500 willen, maar het blijkt toch 150 te zijn. (15 Euro !!)
We gaan nu echt niet meer onderhandelen en geven 200. De man rent naar binnen om wisselgeld te halen. Als hij terugkomt en doorkrijgt dat hij dat mag houden is hij zo blij. Johan geeft hem ook nog een doos sigaren voor zijn collega. 

Wij zijn blij dat we weer verder kunnen en rijden nog door naar Beni-Tadsjjit over een prachtige weg. Na 30 km komen we aan in het plaatsje. We vragen de weg naar een hotel en komen aan bij een hotel. De eigenaar vertelt ons dat hij een auberge heeft. Hij wil ons daar wel heen brengen. Hij rijdt met ons daarheen. Het is een prachtig huis, heel erg luxueus, maar hij wil er 300 Dirhem p.p. voor hebben. Gaan we dus mooi niet doen. Dan maar terug naar zijn hotel voor 100 Dirham per persoon. 100 erbij voor een ontbijt voor ons vieren.

Eerst even voetbal gekeken, Marocco speelde en na de eerste helft door iemand begeleid naar een restaurantje, waar ze om half acht niet meer zaten te springen om eten voor ons te maken, maar nadat Chris al zijn charmes in het Frans ten toon had gespreid, gingen de dames overstag. We hebben voor 12,50 Euro voor ons vieren heerlijk gegeten.

Daarna terug naar ons hotel, waar we toch terugkeken op een fantastische dag. Morgen is een rustdag, maar dus niet voor ons. We moeten eerst nog 160 km rijden om ons bij de andere teams te kunnen voegen.

English summary.
Today another trip through the countryside of Morocco. Along beautiful unpaved roads, with the speed between 15 and 20 kilometers per hour, to start with, we had to drive 390 kilometers. We went through some rivers, that only the fourwheeldrivers could do by their own. The other cars were towed out of the River by the fourwheeldrivers.
After several hours of driving through a lot of Pitholes, the zilver car broke down. We had to drive another 5 kilometer on a very bad Road and then another 40 kilometers on Paved Road to the nearest Village. When we reached the blacksmith, the care broke totally down and we could drive anymore. It could berepared after the lunch in two hours. We had to pay 15 Euro's for the repairement by two people. The rest of the group was already gone en we have to reach them again Tomorrow. We stay somewhere on our way in a hotel. But we're very happy that we our on our way again.