De derde dag nu in het Zuiden van Spanje

Maandag 9 november.

Lekker uitslapen vanmorgen. Om de files te mijden voor Madrid gaan we niet al te vroeg weg.
Om kwart voor acht, een kwartier voor de wekker gaat, er uit. Eerst de olie maar even bijgevuld voor onze dorstige jongens. Na 1000 km van gisteren staat de peilstok droog en gaat er al weer meer dan een liter bij. 

Ook eerst maar even het hotel geboekt voor vanavond. Een momentje van herkenning is het gevolg. Ik zou het hotel waar we verwacht worden vanavond, gaan boeken, maar voorzichtig als ik ben wil ik natuurlijk alles checken en dubbel checken. Het duurt Chris allemaal te lang, er moest ook nog afgerekend worden. OK ik zeg doe jij het dan, dan ga ik afrekenen. Chris heeft het natuurlijk zo voor elkaar en als ik terug kom, zie ik een prachtig hotel met zwembad geboekt, maar ik lees een andere naam. Oeps bleek een hotel te zijn, 20 km boven de plek waar we moesten zijn. Meteen booking.com gebeld, waren erg begripvol en namen contact op met het desbetreffende hotel, maar dat hotel was hardnekkig. Geboekt is geboekt.
Gelukkig was het niet erg duur, dus toch maar geannuleerd en ons eigen hotel geboekt.
De les is dat snel en secuur niet altijd samen gaan en dat soms secuur en soms snel het beste is. Ik mocht het van Chris gewoon in de blog vermelden.

We rijden om 9 uur weg. Het is al weer lekker zonnig. We zien al gauw in de verte de skyline van Madrid. Vervolgens leidt Tom ons met een grote boog om Madrid heen en we hebben nooit meer iets van de skyline gezien. Wel zien we grote compounds met woonblokken waar ontzettend veel mensen wonen of kunnen wonen. Misschien staan er ook wel grote delen leeg.
We zien in elk geval wel op verschillende plekken nieuw aangelegde wijken, waarvan de wegen al klaar zijn met lantarenpalen en al, maar waar misschien wel nooit meer huizen gebouwd worden.

Op een gegeven moment zien we bij Madrid zo'n 200 ooievaars, allemaal op hun eigen lantarenpaal. Een heel eind zit op elke lantarenpaal een ooievaar. Een mooi gezicht.

Het is op dit tijdstip en op deze door Tom uitgekozen route erg rustig. Veel mensen lijken ook de tolwegen te mijden, maar wij maken er maar wel gebruik van. Het schiet zo lekker op.

Het gebied rond Madrid maakt een erg desolate indruk. Komt wellicht voor een deel omdat een groot deel van het land braak ligt omdat de oogst al is binnengehaald, maar het is allemaal ook erg grauw en onverzorgd.

Pas op zo'n honderdvijftig km boven Cordoba wordt het landschap weer interressanter.
Het is de hele tijd mooi weer (sorry ik schrijf het toch gewoon maar), maar om elf uur verdwijnen we opeens in de mist en dan om half twaalf, we hebben dan natuurlijk gewoon een half uur gereden, komen we er weer uit. Als je dan terugkijkt zie je echt een grote mistbank hangen.

Na Cordoba gaan we richting Malaga, ook weer een prachtig gebied met hier en daar mooie witte dorpjes en net geploegde rode aarde. Op sommige plekken zien we ook van die mooie witten molens met zwarte wieken. Wij noemen ze Griekse molens, omdat we ze daar het eerst gezien hebben, maar ik weet niet waar ze oorspronkelijk vandaan komen. 
Af en toe zien we de hoge snelheidsspoorlijn liggen en een paar keer zien we een trein voorbij razen met een lelijke snuit, maar nog net niet zo lelijk als die van de Fira.

Zo'n 40 km voor Malaga zien we op een andere weg de lelijk eend van de challenge rijden. Ze rijdt nu nog met haar vriend die er op het laatste moment aan dacht dat het misschien wel leuk zou zijn om tot en met Spanje mee te rijden. Hij gaat morgen met het vliegtuig weer terug. Ook halen we nog een drietal andere deelnemers in.

Vlak voor Malaga is het landschap echt schitterend met prachtige bergen.
Na Malaga volgen bekende namen als Torremoulinos en Marbella. In Marbella gaan we nog even van de snelweg af naar de kust. Het is een prachtige stad, er staan nog hele mooie bomen in bloei. We zetten even de auto's stil op een rotonde aan het eind van een doodlopende weg bij de boulevard. Chris praat even met een tassenverkoper die op het muurtje van de boulevard zit en vraagt waar hij vandaan komt. Het blijkt uit Senegal en hij is natuurlijk stom verbaasd als hij hoort dat wij daar ....   met de auto naar toe gaan. 
Gauw weer verder. Er zijn hier gelukkig geen parkeerplaatsen meer vrij. Parkeren kost hier 55 Euro per dag.

Verder langs de kust tot Estepona. Ik weet al dat ik hier niet op vakantie wil. De hele kust is hier volgebouwd en het is er zelfs nu in November nog ontzettend druk. De Costa del Sol is niets voor mij. Al hoewel het er erg mooi uit ziet. De bergen rond Malag zou ik overigens nog wel eens willen verkennen.

We zijn even bang dat onze truc met de creditcards ontdekt is. De Vista card van mij doet het niet meer, dus we schakelen over op de ABN van IJsbrand. Ook hiermee twee keer pinnen, maar een van de laatste keren blijft hij met die van hem voor de poort staan. Ik ben dan inmiddels overgeschakeld op de American Express en moet hem te hulp komen met die kaart. Later gebeld met VISA, blijkt hij toch niet geblokkeerd te zijn. Later maar weer proberen.

Met een kleine omweg, die bijna iedereen gemaakt zal hebben, vinden we het hotel Las Camelias. De TomTom leidt ons op een heel bijzondere manier ergens naar een plek waar een slagboom voor staat met een bewaker. Toen we op hem af kwamen rijden hoefden we niets te zeggen. Hij vroeg meteen: Las Camelias ? Waarschijnlijk waren alle anderen er ook al geweest. Er waren al behoorlijk wat teams toen we aankwamen bij het hotel, maar we waren lang niet de laatsten.
We kregen een heerlijk ruim appartement met een keuken, twee 'badkamers' en drie slaapkamers. Erg riant.

Even ingericht en terug naar de auto's. De minibike er even afgehaald en dan wilden de jongens nog even naar het strand en de zee in. De minibike wilde niet aanslaan totdat een van de andere deelnemers met een busje remmenreiniger aankwam en dat er bij spoot.
Dus op de minibike naar het strand en even zwemmen. 

We zitten vlak bij zee en vanuit ons appartement hebben we uitzicht op zee. 
Tegen zeven uur zijn we gaan eten. Waarschijnlijk is dit het hoogtepunt voor dit restaurant, twee keer per jaar de Amsterdam Dakar teams. Er werd hard gewerkt om alle mensen te voorzien van eten.

Inmiddels zijn bijna alle teams binnen, op de mensen op de motor na. Daar hebben we ook nog niets van gehoord. We hebben de tickets voor de boot inmiddels binnen. Er kwam iemand die alles al voor elkaar had gemaakt, zodat we alleen nog hoefden te betalen.

Morgen om kwart voor zeven paraat bij de auto's, dan rijden we in konvooi naar de Ferry, die om acht uur vertrekt. We zijn benieuwd naar wat de dag ons brengt.

English summary.
Today we went from Madrid to the South Coast from Spain. So we went through the middel of Spain and ended at the West Coast at the Mediterrian Sea end then drove along the Coast to Puerto Sotogrande, close to the place were we will leave Europe to cross the Sea to Marocco. Today we drove around 700 kilometers, so in Total this three days around 2.450 km. It is the third part of the total distance.