Dag 21 Van Senegal naar Gambia

Vandaag gaan we van Sengal naar  Banjul in Gambia. Daar zullen we de auto's laten veilen.
We vertrekken tegen half negen nadat we eerst nog even wat finish foto's gemaakt hebben, omdat het gisteravond al donker begon te worden.
Ook maken we nog even een groepsfoto met de 3 SSangYongs, de twee Volvo's en de BMW.

Al gauw rijden we weer door een echt Afrikaans dorpje. De kinderen gaan net naar school en hebben allemaal een broodtrommeltje bij zich met een stukje stokbrood er in.

Wat later komen we in het gebied waar de Baobab bomen groeien. Machtige imposante bomen. Het verhaal over deze bomen gaat dat de duivel (of God, dat weet ik niet meer) ging kijken of de boom vruchten had. Toen dat niet het geval was, werd hij zo kwaad dat hij de boom oppakte en hem met de wortels naar boven, weer in de grond zette. Het zijn inderdaad vreemd gevormde bomen.

Overal waar we rijden, worden we opgehouden door enorme verkeersdrempels in de weg. Die drempels zijn zo hoog dat je er wel rustig over heen moet rijden, als je niet je hele auto aan gort wilt rijden. 10 kilometer en veel sneller moet je niet gaan.
Op een gegeven moment staat er een richting wijzer met Peage (tol) er op, maar we hebben de tolweg nooit gezien. De wegen waren overigens ook niet van die aard dat je tol zou kunnen heffen.
Het is ontzettend druk met vrachtwagens, die zo langzaam rijden dat je ze wel in moet halen en dat is nog een hele kunst met een grote groep rijders. We rijden in een iets grotere groep dan dat we eerder deden.

We zagen op een geven moment een boom vol met gieren. Er zijn grote stukken waar erg veel gaten in de weg zitten. Daar gaan we slalommend omheen.
Eerst ligt er een vrachtwagen op zijn kant, vervolgens is er een gewoon van de weg gereden. Ook staan er veel vrachtauto's met pech langs de weg.
Gelukkig hebben we de auto nog niet gewassen, want er is weer erg veel stof langs de weg.
Er zijn grote stukken waar we over onverharde wegen rijden.

Toch komen we langs hele mooie gebieden. Op een plek zien we een paar honderd zilverreigers opeengepakt op misschien 20 vierkante meter.
We komen door een gebied waar ze zout winnen in de delta op de overgang tussen zee en rivier. 
We komen nu ook in niet expliciet moslim gebieden. Dat kun je zien aan de varkens die langs de weg lopen. Ik ben trouwens benieuwd hoe dat gaat in Mauritanië waar ze wilde varkens hadden.

Op een plek rijden we bijna een poes dood. Op een andere plek komen bijna een paar schapen onder de auto. Iets verder loopt een paard op de weg. Het is en blijft uitkijken, maar we hebben de Bullbar niet hoeven te gebruiken.

We zien langs de weg veel vrouwen, die vaak met behulp van hun kinderen aan het oogsten zijn, of als ik het goed heb aan het wannen zijn. We zien ook veel kudden koeien, met van die prachtig gebogen hoorns.

Verderop staan de mangrovebossen langs de rivier. Het is een niet al te rijke omgeving. Er zijn nog erg veel hutjes met een rieten dak. Hier een teken van weinig geld, bij ons een teken van rijkdom.

We komen voorbij het wildpark, nog net in Sengal, de plek waar Trudy en ik geweest zijn toen we In 2008 met vakantie in Gambia waren. Ik herken nu toch ook nog wel het een en ander van waar we nu doorrijden.
We komen aan bij de grens en kunnen en stempel halen aan de Sengalese kant bij het politiekantoor. Hiervwordt ook de auto uitgeschreven. Daarna kunnen we meteen door naar de Gambiaanse kant. 
Politiebureau binnen lopen. Balie voorbij, links langs de gevangenis en dan doorlopen naar een kantoortje achterin. De gevangenis blijkt een grote kooi te zijn, waar twee mannen op de grond zitten, voor iedereen die in en uitloopt zichtbaar. Heel bijzonder.
Het is opvallend hoe vriendelijk iedereen is. Men is zeer positief tegenover toerisme in het algemeen.

De procedure loopt bijzonder vlot. Alles is perfect geregeld en in konvooi, voorafgegaan door een politieauto rijden we Gambia binnen met een flinke snelheid rijden we over nette wegen. Met 80 door de dorpen waar we 50 mogen. We komen al vrij snel bij de boot. Er staat een lange rij met auto's. Wij worden in een andere rij geplaatst, er naast.
Na 10 minuten wachten komt de Ferry al aangevaren. Helemaal vol met mensen, brommers en auto's. Iedereens haast zich er af. Een mooi moment om foto's te maken van al die mooie mensen die langs komen.

Als de boot leeg is worden wij er meteen opgeladen. Nog niet iedereen van de groep is er maar met onze auto's komt de boot vol. De organisatie had de Ferry gereserveerd voor ons. Dan de brommers er bij op en de wachtende voetgangers. 
Een jonge blanke vrouw, de eerste in de rij van de wachtende auto's, met een hele grote stoere auto, waarschijnlijk van een ambassade of iets dergelijks had zich vreselijk opgewonden toen ze ons allemaal zag gaan.
Toen ze zag dat er geen plaats meer was nadat onze groep aan boord was gegaan, ging ze helemaal door het lint. Met veel moeite werd er nog een plaatsje voor haar vrijgemaakt, huilend reed ze de boot op. Ze stond er goed en wel op toen er een ambulance aankwam die nog mee moest. Moest ze er alsnog weer van af.

Na een tochtje van zo'n drie kwartier kwamen we aan in Banjul. Het terrein waar op en afgeladen wordt is vrij klein, dus het is een drukte van belang daar, waarbij iedereen meteen door een vrij kleine straat moet wegrijden. Leuk is dat het veel mensen dan even zeggen. Welcome in Gambia. Demeester mensen zijn echt blij je te zien omdat ze weten dat we lokale doelen supporten.

Op de lantarenpalen zijn teksten te lezen als Remeber praiseband Allah en therebis no god but Allah. Ik moet even denken aan 2008 toen we met het personeel van ons hotel kerstielederen zongen ter voorbereiding op de kerstsamenzang op  kerstavond. Het kan verkeren.

Opvallend zijn de grote aantallen autohandelaren langs de weg.
Weer in konvooi verder, onder de poort van de president door en naar ons hotel.
Bij het hotel is het nog een chaos van de voorbereidingen. De organisatie had afspraken gemaakt met het hotel, maar verzuimd om de vertrekdata door te geven, zodat hetvhotel geen kamers kon reserveren. Pas een uur van te voren hadden ze de data doorgekregen.
Dus niets geregeld, van het kastje naar de muur. Na veel gedoe gaan we uiteindelijk akkoord met twee wat duurdere appartementen, maar wel erg luxe, in een prachtig hotel.

We kregen villa 11 en 12. Toen we er aankwamen wilden IJsbrand en Johan graag Villa 11 omdat die vooraan lag, met ruim zicht. OK. Chris en ik lopen met de man van het hotel door naar 12, tweede keus en als we de deur opendoen zien we dat die nog bewoond is. Weer terug naar de balie, weer een oplossing zoeken en dan krijgen we nummer 9, die aan een prachtige binnenplaats ligt, met een mooi terras en zicht op het zwembad. Zo zzie je maar weer.

Even zwemmen in het heerlijke water, even afdouchen en dan trek ik mijn Hawaien look shirt aan. Ik dacht dat ik wel een hoop commentaar zou krijgen, ik had hem misschien al wel tien jaar in de kast liggen, maar nooit gebruikt. Ik kreeg echter alleen maar zeer positieve reacties.
We hebben lekker gegeten van een barbecue. Na het eten nog even gekeken naar een muziek en dansgroep en een vuurspuwende die een voorstelling kwam geven. Natuurlijk moest ik ook nog weer meedoen. Krijg je als je vooraan zit.
Daarna was het voor een aantal mensen tijd om op bed te gaan en voor anderen om nog even lekker uit te gaan, tot in de vroege uurtjes.

English summary.
Today we drove from Senegal to Gambia. It was a long drive, but the time at the border wasn't very long. The people in Gambia like to welcome the tourists.
After we entered Gambia, we had to take the Ferry for 45 Minutes.
Then we drove to our hotel in Banjul, a very nice hotel, very close to the beach.